هورمون رشد، شاخص مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی و عملکرد قلبی- تنفسی در مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال: ارتباط با سطوح گرلین آسیل دار پلاسما

مقدمه: گرلین پلاسما تحت تأثیر وضعیت تغذیه ای فرد می باشد و تصور می شود که در تنظیم کوتاه مدت و دراز مدت خوردن غذا و وزن بدن ایفای نقش می کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه هورمون رشد، شاخص مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی و عملکرد قلبی- تنفسی در مردان چاق و لاغر غیرفعال و تعیین ارتباطات آن ها با سطوح گرلین آسیل دار پلاسما اجرا شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مقایسه ای، 19 مرد جوان چاق (نمایه توده بدنی kg/m2 0/31) و 19 مرد جوان لاغر (نمایه توده بدنی kg/m2 5/18) که طی 6 ماه گذشته هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی (در ساعت 8 صبح)، نمونه های خون برای تعیین سطوح گرلین آسیل دار، انسولین، هورمون رشد، گلوکز و نیمرخ لیپیدی جمع آوری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی (به عنوان شاخص عملکرد قلبی- تنفسی) آزمودنی ها نیز سنجیده شد. نتایج: آزمودنی های چاق نسبت به لاغر، از سطوح انسولین و homa-ir (شاخص مقاومت انسولینی) بالاتری برخوردار بودند، درحالی که سطوح گرلین آسیل دار، هورمون رشد و حداکثر اکسیژن مصرفی در آنان پایین تر بود (01/0 > p ). هیچ گونه تفاوت معناداری بین مقادیر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، گلوکز ناشتا و نیمرخ لیپیدی در دو گروه مشاهده نشد (01/0< p ). غلظت گرلین آسیل دار، رابطه معکوسی با وزن کل، درصد چربی بدن، نمایه توده بدنی، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی و رابطه مستقیمی با سطوح هورمون رشد و حداکثر اکسیژن مصرفی داشت (01/0 > p ). رابطه معناداری بین غلظت گرلین آسیل دار و مقادیر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، گلوکز ناشتا و نیمرخ لیپیدی مشاهده نشد (01/0 < p ). نتیجه گیری: مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال از سطوح گرلین آسیل دار، هورمون رشد، انسولین، شاخص مقاومت انسولینی، عملکرد قلبی- تنفسی و درصد چربی بدنی متمایزی برخوردار بودند و به نظر می رسد درصد چربی بدن، انسولین و هورمون رشد، قوی ترین عوامل تعیین کننده سطوح گرلین آسیل دار هستند